Dodatki do WJD: Bohaterowie

---

▲

Postacie z gry i książki Assassin’s Creed

▼

---

Asasyni:

Malik Al-Sayf – główny bohater WJD. Jest inteligentny, przebiegły i dobrze odnajduje się w trudnych sytuacjach. Jednak w początkowych rozdziałach daleko mu do błyskotliwego i bystrego chłopaka. Poznajemy go w momencie, w którym młodszy brat go nie szanuje, ojciec udaje, że nie widzi, a koledzy dokuczają i wyzywają od chuderlaków. Osamotniony, z masą kłębiących się problemów i pretensji do świata, ucieka w świat książek i marzeń o wolności. Pewne wydarzenia zmieniają mu jednak postrzeganie świata. Malik od zera rozpocznie ciężką drogę, aby zostać szanowanym asasynem.

Dodatki do WJD: Mapy i bitwy

II Krucjata 1147-1149

Rok 1144, Zanki atakuje chrześcijańską Edessę i zdobywa ją. Zabija 6 tyś. chrześcijańskich mieszkańców Edessy – jest to zemsta za krwawe zdobycie Jerozolimy przez Franków. W konsekwencji papież zwołuje drugą wyprawę krzyżową.

Fragment 1 [z rozdziału #1 Starca z Gór]:

Naszym celem jest królowa Jerozolimy, córka nieżyjącego już przeszło dwadzieścia lat Baldwina II z Edessy. To ona posłała do Rzymu prośby o wsparcie, kiedy atabeg Mosulu i Aleppo – Zanki – zdobył Edessę i skazał na śmieć kilka tysięcy chrześcijan. To głównie z jej winy Frankowie sześć lat temu zesłali na nas drugą krucjatę […]

Po trzech latach europejska armia dociera do Ziemi Świętej. Chrześcijaństwo popełnia straszliwy błąd, atakują Damaszek z którym mieli do tej pory sojusz. Nur ad-Din wykorzystuje okazję i rusza na pomoc Damaszkowi, który oddaje mu się pod opiekę (wcześniej damasceńscy władcy płacili trybut krzyżom). Frankowie po kilku dniach odstępują od oblężenia, a rozgromiona armia cofa się do Jerozolimy. W 1148 chrześcijanie znów spróbują odbić Damaszek, ale znów im się nie uda. Wyprawa zakończyła się klęską.

Dodatki do WJD: Kalendarium

LEGENDA:

(H) – oznaczać będzie zdarzenie historyczne, które wystąpiły lub zostały u mnie wspomniane.

(Z) – Oznaczać będzie informacje wymyślone przeze mnie, które nie mają nic wspólnego z grą Assassin’s Creed, książką „Tajemna Krucjata” ani nie są to fakty historyczne.

(A) – Oznaczać będzie informacje zgodne z książką „Tajemna Krucjata” i/lub grą Assassin’s Creed, czyli kanoniczne i fikcyjne. Oczywiście w grze i książce było wiele historycznych faktów, te jednak oznaczam jako (H).

Dodatki do WJD: Słownik

Rozdział 1:

⁽¹⁾Dżabal Bahra – dziś to Dżabal an-Nusajrija, pasmo gór w Syrii, które biegnie równolegle do wybrzeża Morza Śródziemnego.

⁽²⁾Nizaryci to odłam religijny ismailitów, ci zaś wywodzą się od szyickiego islamu. Asasyni byli nizarytami z wiary i tak będę ich nazywać w odniesieniu do chrześcijan czy sunnitów. 

⁽³⁾Asasyn (choć w tamtych czasach obraźliwe określenie, od hasziszijja czy hasziszin – ten, który zażywa haszysz) określa u mnie profesję/sektę wojowników-nizarytów i nie ma wydźwięku pejoratywnego jak na tamte czasy. 

100: Zakłócony cykl egzystencji

Czasami pojawiają mi się w głowie pytania, których bez odpalenia prywatnego okna z obsługą sieci Tor, nie idzie zadać wyszukiwarce. Czasami wstyd jest tak ogromny, że pomimo VPN’a, ukrytego IP, potrójnego szyfrowania cebulowego i gwarancji niezapisywania ciasteczek, rezygnuję i pozostawiam ciekawość niezaspokojoną. Czasami jednak ciekawość zwycięża i wbrew rozsądkowi ulegam niezdrowej pokusie.

Tak jak dzisiaj.

Bagno

Procedury obliczeniowe egzystencji wypluwają każdego ranka sfałszowane dane. Precyzja zachowana w każdej linijce dialogu, niezachwiana opinia i perfekcyjnie marmurowy uśmiech to ściema. Papka gorsza niż to, co wrzuca się do kociej karmy. A jednak ta liniowość wyników budzi równocześnie zazdrość i niechęć do naśladowania. Odpycha i przyciąga jak fascynacja złymi bohaterami.

Bagno wciąga. Lepka breja odcina światło dnia już po pierwszych milimetrach zanurzenia. Wolno opadam na dno. Oddalam się od powierzchni trywialnego świata w procesie załamania norm i odcięcia od rzeczywistości. Grzęznę. W bezruchu oczekuję wolności, namiastki szczęścia i stabilności.

Jest cicho, boleśnie cicho.

Konkatenacja zdarzeń, barwiona szarością lat odciska swoje piętno. Czaszka pęka w szwach, gdy nocą budzą się wspomnienia. Tu mam całkowitą kontrolę, poczucie bezpieczeństwa, a tam czerń i biel utknęły pod warstwą kurzu, stając się niemożliwymi do odróżnienia.

Bagno trawi. Wyżera swoim toksycznym kwasem wpojone zasady stada. Odcięty od tlenu organizm wciąż opada, wciąż funkcjonuje na zasadzie własnych zasad, ale wolno odzyskuję świadomość swojej sytuacji.

Bagno to pułapka.